1915  yılı tam bu aylarda Çanakkale Savaşının şiddetli günleri yaşanıyordu. Çarpışmanın  bir anında  askerlerin Conkbayırı’na  doğru kaçtıklarını gören Mustafa Kemal, “Neden kaçıyorsunuz?” diğer bağırdı. Askerlerden biri  “Karşıda düşman var, cephanemiz kalmadı.” diye cevap verir. Mustafa Kemal  “Düşmandan kaçılmaz, cephaneniz yoksa süngüleriniz var!” diyerek “Süngü tak yere yat!” komutunu verir.  Sonra  şöyle hitap eder. “Ben size taarruzu ve ölmenizi emrediyorum. Biz ölünceye kadar  buraya takviye  birlikleri  ve kumandanlar gelecek.” der.  Bir savaş taktiği olarak  süngü çarpışması ile düşmanı oyalayacak ve arkadan takviye birlikleri gelecek ve düşman  saf dışı edilecek. Nitekim  dediği gibi biraz sonra atlı süvariler  ve takviye birlikleri gelir,  düşman püskürtülerek saf dışı edilir.

O günlerde  bölgedeki  Osmanlı  5. Ordu Kumandanlığı yapan, Alman  General L. Von  Sanders,  Mustafa Kemal’e “Bu cephedeki bütün kuvvetleri bir kolordu haline getirmeye karar verdim. Onun kumandanlığını sizin almanızı istiyorum.” der ve görev Mustafa Kemal’e verilir.   İşte bundan sonra  Çanakkale  Savaşının galibiyeti başlar ve düşman  yarımadadan atılır.  Çanakkale  Savaşındaki üstün başarısı, İngiliz  ve müttefiklerinin  Boğazı geçmesine  engel olur ve dünya tarihine  şunu yazdırır:

“Çanakkale geçilmez.”

1933  yılında  Cumhuriyetin 10. yılı  kutlamalarına katılan Voroşilof  başkanlığındaki bir Rus heyeti Çanakkale yarımadasındaki savaş bölgesini gezerken, siperde henüz kaybolmamış bir İngiliz postalının içinde  dizden kopmuş bir ayak iskeleti görür. Voroşilof tercüman vasıtası ile oradakileri şöyle der: “Bu postalı  askeri bir müzede  camekan içine koyun ve altına şunu yazın: Bu memlekete göz dikenlerin, bu memlekete kötü niyetle gelenlerin  akıbeti böyle olur…”   

Cumhuriyetin ilanından sonra  İstanbul’da yabancı devletlerin  elçi ve ataşelerine bir resepsiyon verilir. O sırada İngiliz ataşesi bir binbaşının Atatürk’e  dikkatle bakması Ata’nın dikkatini çeker. Yaverini gönderip derdini sordurur. İngiliz binbaşı, yavere, “Mustafa Kemal, Çanakkale’de  babamı öldürtmüştü…” der. Bu cevabı alan Atatürk,  yaverine der ki “O binbaşıya sor bakalım, babasının Çanakkale’de ne işi varmış?!”

İşte, Atatürk budur!..