TARİHSEL GELİŞİMİ İÇİNDE ÇERÇİLİK MESLEĞİ

Anadolu’da değişen zaman ve gelişen teknoloji pek çok mesleği ortadan kaldırmıştır. Çerçilik mesleği de bunlardan birisidir. Artık çerçilerin yerini köylerde seyyar satıcılar, bakkallar; kasabalarda marketler almıştır.

Çerçi köy, pazar vb. yerlerde dolaşarak ufak tefek tuhafiye eşyası satan kimse demektir (TDK Sözlüğü). Genelde bakkal olmayan köylerde tekerlekli arabayla, eşek, at ya da el arabalarıyla köyde bulunmayan genelde sanayi ürünü olan çeşitli ihtiyaç mallarını satan küçük esnaftır. Müşterileri genelde kadın ve çocuklardır. Çerçilikle uğraşanlar erkeklerdir ve çerçilik çoğunlukla bir erkek mesleğidir.

Çerçiler genellikle yaz aylarında köy köy dolaşarak mal ve ürünlerini satarlar. Karşılığında ise çoğu kez para değil, buğday, arpa, yumurta, yün çorap eskisi ya da demir alırlar. Paranın henüz uğramadığı ya da az uğradığı köylerde bir çeşit takas ekonomisinin uygulayıcısıdırlar.

Ulaşım sisteminin gelişmesi, motorlu taşıt sayısının artması, iletişim ağının yaygınlaşması sonucu köylere sanayi ürünü götüren çerçilik mesleğini yok etti. Artık köylere eşekle, atla, sanayi ürünü, tekstil ürünü satmaya giden çerçilere rastlamanız mümkün değil.

Paranın olduğu toplumlarda mutluluk genelde parada aranır oldu. Oysa paranın olmadığı belki de takas ekonomisinin olduğu ekonomilerde insanlar daha mutluydular.