23 Nisan 1920  günü Meclis  toplanacak, ancak bölgesinden  milletvekili seçilip Ankara'ya gelecek milletvekillerinin dahi çoğunun yol parası olmadığı için yoldan geri dönenler olur. Çünkü uzun yılların savaşı Anadolu köylüsünü fakir düşürmüş, sıkıntılıdırlar. 0 yıllarda Ankara'da doğru dürüst otel yok, lokanta yok... 

 

Gelen milletvekillerine maaş verilemiyor. Çoğu parasız, memleketten getirdikleri erzaklarla  gün geçirmektedirler. Bu şartlar altında bazı milletvekilleri memleketlerine geri dönmek isterler. 

 

Milletvekillerinin geri dönmek istediklerinden Mustafa Kemal'in haberi olur. İşte bu günlerde toplanan Millet Meclisinde  Mustafa Kemal, konuşmasında,  "Arkadaşlar  işittim ki  bazı milletvekilleri, yoksulluğumuzu  bahane ederek memleketlerine dönmek istiyorlarmış. Ben kimseyi Milli Meclise  zorla davet etmedim. Herkes kararında hürdür. Bunlara başkaları da katılabilir. O takdirde ben  Mustafa Kemal, mavzerimi elime alır, fişeklerimi göğsüme dizer, bir elime de bayrağımı alır, Elmadağı'na çıkar, orada tek kurşunum kalana kadar vatanı müdafaa eder, kurşunlarım bitince,  bu aziz vücudumu bayrağıma sarar, düşman kurşunlarıyla yaralanır, temiz  kanımı kutsal bayrağıma içire içire tek başıma can veririm. Gelecekte  'burada can  verenler  vatanlarını   kurtarmaya çalışanlardır' yazılı bir taşa  sahip olunabilirse onlar mükafatlarını  bulmuş olurlar." 

 

Bu konuşma,  memleketlerine dönmek isteyen  milletvekillerinin  yüreğine işlemiş  ve kaçışlar durmuş, sefalet içinde  Meclis toplantılarına iştirak etmişlerdir. 

 

Meclisin ilk tutanak  katibi  Tayyip Beşer, o günleri şöyle anlatır:  "Pek çok milletvekilinin giyimleri çok kötüdür. Ceplerinde harcayacak harçlıkları yoktur. Başlarını sokacak ev yoktur. Oteller sınırlıdır. Milletvekili sayısı 300'ü geçmiştir. Çoğu milletvekili öğretmen evinde kalmakta, karyola  olmadığı için yer yataklarında uyumaktadırlar. Birçoğu istasyon yolunda çayırlıkta açıkta yatmış, sıtmaya yakalanmıştır. Yiyecek sıkıntısı çekmektedirler. Bazıları memleketten getirdikleri  bulgur, fasulye, pirinç  ve kutular içindeki yağlarla karınlarını doyurmaktadırlar.

 

Bu sıkıntılar bir yana, toplandıkları Meclis nasıldır? Eski  İttihat ve Terakkicilerin yaptırdığı Ziraat Mektebi, Meclis binası olarak kullanılmaya başlanmış, bina eski olduğu için çatısını milletvekilleri tamir etmiştir. Salona okul sıraları konmuştur.

 

O sıralarda sadece  yokluk çeken milletvekilleri değil, Ankara  halkı da benzeri sıkıntılar çekmektedir. Bundan sonraki bütün devrimler  ve yaptırımlar hiç parasız veya az para ile yapılmıştır.   

 

Bir o günkü milletvekillerinin ve Mustafa Kemal'in ne sıkıntılar içinde Meclisi toplayıp yokluk içinde ve sefalet çekerek  vatan için çalıştıklarını ve bizleri bu günlere kavuşturanları, bir de bu günkü savurganların hazır bulup son model sayısız  uçaklarla  yaptıkları seyahatleri,  milletvekillerinin özel odalarda sekreterler ile  bazı masraflarının Meclis bütçesinden karşılanması ve emekli olanların çift maaş alarak süper hayat sürmelerini kıyaslayarak okuyucular not versin.