Son günlerde iki sayın bakanımızın görevleri dışında kamu parasıyla Almanya’da “evet” mitingi yapmak istemesine Alman hükümetinin izin vermemesi tartışılır oldu. Ey Almanya sözleri yükseldi. Kuşkusuz Almanya’nın tavrı yanlıştı Ancak Almanya’ya karşı bizim takındığımız diplomatik olmayan ve günlük siyaset kokan tavır daha da yanlıştı. 

Bilmek zorundayız ki; Dünya da 57 Müslüman ülkesi var. Müslüman nüfus 1.8 milyar yani dünyada toplam nüfusun ¼’ü Müslüman. Türkiye, İran, Mısır, Tunus vb. dışındaki Müslüman ülkeler genel olarak sadece doğal kaynaklarını satarak geçiniyorlar yani üretmiyorlar.  

Dünya üretimine baktığımızda sadece Almanya tek başına dünya üretiminin % 9’una sahiptir. Oysa 57 Müslüman ülkesinin toplam dünya üretimindeki payı sadece % 7’dir. Üretmeyen yani çalışmayan, sadece tüketen insanın topluma ve insanlığa katkısı ne olabilir? O nedenle Müslüman ülkeler toparlanmak ve üretmek zorundalar. Aksi halde ezilmeye ve sömürülmeye devam edeceklerdir.

Almanya sevsek de sevmesek de Avrupa’da ülkemizle en yakın ilişkileri en iyi ilişkiler olan ülkedir. Hemen hemen her köyümüzden her mahallemizden en az bir aile Almanya’da çalışmış ve geçimini oradan sağlamıştır. Dış ticaretimizde önemli bir yer tutar. Her yıl ülkemize ciddi miktarda Alman turist gelir. Günlük politik çıkarlar uğruna ülkemizin yüz yıllık olumlu Almanya politikasını yerle bir edilmesinin mantıkla açıklanabilecek bir tarafı yoktur. O nedenle aklıselim davranmak gereklidir.

Müslüman ülkeler neden üretmediklerini, neden dünya ekonomisinde söz sahibi olamadıklarını sorgulamak zorundadırlar. Doğal kaynaklara dayalı bir üretim politikası sonu gözükmeyen bir yoldur.

İnsan çalışmak ve üretmek zorundadır. Büyüklerimiz iyi insan işiyle işsiz insan kişiyle uğraşır demişlerdir. İşsiz ve çalışmayan bir Müslüman dünyasının neden birbiriyle daha çok uğraştığının altında yatan somut gerçek budur. Üretmeden tüketen insan işiyle uğraşmak yerine kişiyle uğraşmaya başlar. Bu gidiş, gidiş değildir.