İnsan çıkmaza bir düşmeye görsün,

Başlar bir çarpıntı ta yürekte...

Ölümden başkası değil ki düşündüğün,

Artık sevmek de boştur, sevilmek de!

Nefes alman bile yitirir anlamını,

Bir çaresizlik sarar dört yanını,

Boğazından geçmez ne lokma, ne sular,

İnsanlar senden uzaklaşır, söner lambalar!

Kederler gelir o gün, sevinç yerine,

Baksalar da boş, kapanan gözlerine,

Yapayalnızsın şimdi koca bir evde,

Gelmezler ki, sen gelin desen de!

Toprağın taşın altında kalmışsın,

Çam gibi devrilmiş, yıkılmışsın.

Kime kalmış bu dünya, bana da kalmaz,

Kim yanarsa yansın, anam kadar yanmaz!

Bıraktım neyim varsa artık dünyada,

Beş arşın beze sarıldım, işte ortada!

Geldi, ömür boyu yolunu beklediğim ölüm,

Hepsi yalanmış, bitti artık şiirim, öyküm!..