Sen bu kadar da olamazsın ki zalim!

Gün olur, senin de elbet kırılır dalın.

Sen idin benim renklerim; yeşilim, alım.

Gönlümdeki renklerini alıp gitme, zalim!

Sensiz düşünemem asla bu dünyayı.

Dar ettin başıma, koskoca Ankara’yı.

Sana kurmuştum, gönlümdeki sarayı;

Sultanım olmasını bil, n’olur zalim!

Dikenlerin içinde has gül allanır.

Olgun meyve dalında durup ballanır.

Büyük aşklar yıkılmaz, bazen sallanır.

Biz incelsek de n’olur kopmayalım!

Gel sen yine, Mehmet’ini bir dinle!

Tatlı anılar yaşadık seninle.

Kendi gözünü çıkarma elinle,

El ele tutup, göz göze bakalım!

2 Temmuz 2015-Ankara