Başını omuzlar üstünde zor tutarak,

Ellerin titremeden, yazmayı bırak!

Yetmiş yaşından sonra şair mi olunur?

Yaz arkadaş, şair doğulur ve ölünür.

Ey alnıma en mutlu tarihi yazan,

Sahip çıkmaz isen elden gider vatan!

Karanlık gecede çılgın kalemim.

Yazarım, yazacağım; budur ödevim.

Şafakta birleşirler fecir ile tan,

Asla zarar gelmez, sen oku kitaptan!

Üstadın üflediği neydeki sesin,

Dinlemeyi bilir isen durur nefesin.

Yaz yazabildiğini ömür boyunca,

Dante gibi işle, rüya olsun uyanınca.

Ovada bile serabın sonu görünür.

Bu da hayaldir, yetmez ki bir ömür!

Nur gibi ay ışığı doğdu şu anda,

Ne cevherler vardır, insan oğlunda!

Gelmeden en korkuncu, bu yolculuğun,

Kalemi var olsun, şu Mehmet Uç’un!