Bin şiir yazsan da bir tane etmez!

Özünde insanlık görmedim senin!

Asaletin bozuk, mayan ekşimiş,

Yüzünde insanlık görmedim senin!

Mısraların yalan, heceler yalan,

Gündüzlerin yalan, geceler yalan,

Fakatlar, amalar, niceler yalan,

Sözünde insanlık görmedim senin!

Çıkarın olursa atarsın takla!

Sormadım fikrini, kendine sakla!

İlk önce vicdanla kendini akla!

Bezinde insanlık görmedim senin!

Kul Sadık’ım, söylerim ben, söyletme!

İkiliğe meyillisin, meyletme!

Herkes bilir seni, bilmez zannetme!

İzinde insanlık görmedim senin!